Tag: nazwa bloga

Otwarcie bloga to pestka!

Posted on 2015-09-07 by Kropla Morza Leave a comment

Miało być pięknie – zaczynam pisać bloga! Znajduję nazwę, szablon, piszę pierwsze wpisy, dobieram zdjęcia lub grafiki, dopieszczam szczegóły i oto JEST!

Posted in UncategorizedTagged blog, blogowanie, jak stworzyć bloga, nazwa blogaLeave a Comment on Otwarcie bloga to pestka!

Szukaj:

Witaj!

Jestem Ania i bardzo się cieszę, że coraz częściej zaglądacie na mojego bloga. Nie lubię stać w miejscu i staram się cały czas rozwijać, podobnie jak mój blog Kropla Morza. W ostatnim czasie coraz bardziej skręca on w tematykę turystyczną i książkową, bo obecnie to moje dwie największe pasje.

Więcej informacji znajdziesz w zakładce “O mnie”.

kroplamorza

Korzystałam dziś na maksa z ładnej pogody ostat

Detal z samego rogu Ratusza Głównego Miasta w Gd

Nie pamiętam, czy już dodawałam tu zdjęcie naj

Już nie pamiętam, kiedy ostatni raz byłam w Sop

Osie - mała miejscowość niedaleko bardziej znan

Gdyński klasyk, czyli fontanna na Skwerze Kościu

Na Gdańskim molo w Brzeźnie. Latem rzadko wybier

Ślaz lub dzika malwa. Spotkałam ją po prostu na

Po zimnym tygodniu zrobiła się gorąca, typowo l

A to mural na nowym budynku Biblioteki Gdańskiej

Stary budynek (z początku XX wieku) Biblioteki Gd

Mały Młyn w Gdańsku jest trochę niedoceniany.

Na terenie Stoczni Cesarskiej w Gdańsku możecie

Jeden z gdańskich lwów. Tym razem przy centrum h

Dziś fotka z budynkiem Europejskie go Centrum Sol

Jakoś mało tu Gdańska na tym moim Instagramie,

Muzeum Bursztynu w Gdańsku długo czekało na moj

Takie firanki powiesiłam sobie dziś na balkonie

Most Katine na Wyspie Pag. Jest to pieszy most o p

Dziś wspominam Zadar z uroczym starym miastem i p

To jeszcze przed Wami Paski Most łączący Wyspę

Podczas naszego wakacyjnego pobytu w Chorwacji odw

Dziś znów wspomnienia z Chorwacji, tym razem zap

Wczytaj więcej Obserwuj na Instagramie

Ostatnie wpisy

Książki związane z Gdańskiem

2023-08-19Jak zwykle trochę przespałam sytuację, bo na blogu powstała nowa, ważna dla mnie zakładka „Gdańskie książki”, ale oczywiście nikomu się tym nie pochwaliłam. Cóż, taka właśnie ze mnie blogerka! W zakładce tej tworzę listę książek w różny sposób związanych z Gdańskiem, a także trochę szerzej z Trójmiastem i całym województwem pomorskim – poprzez miejsce akcji lub autora, a także pozycje naukowe czy historyczne traktujące o grodzie Neptuna. Gdańsk pełen historii, kultury i niepowtarzalnego uroku, stanowi niezwykle inspirujący temat dla wielu autorów literatury fikcyjnej i dokumentalnej. Książki związane z tym miastem dają nam możliwość głębszego zanurzenia się w jego bogatą przeszłość i pasjonującą teraźniejszość. Zakładka “Gdańskie książki” Lista na razie nie jest zbyt obszerna, ale zawiera tylko te książki, które już przeczytałam i to tylko w ostatnich kilku latach. Docelowo ma to być lista obszerniejsza zawierająca także pozycje, które dopiero będę miała zamiar przeczytać. Mam nadzieję, że mi w tym pomożecie i podacie także swoje propozycje tytułów lub autorów związanych z Gdańskiem lub okolicami. Nie łudzę się, że uda mi się zebrać WSZYSTKIE pozycje o Gdańsku. Chciałabym jednak, aby był to obszerny zbiór, tak aby każdy mógł wybrać z niego coś interesującego dla siebie – zarówno kryminały, książki obyczajowe, historyczne, reportaże, biografie, popularnonaukowe jak i wszystkie inne. Gdybym miała dziś zaproponować komuś książkę, w której Gdańsk odgrywa ważną rolę, to zdecydowanie byłaby to „Jaśminowa saga” Anny Sakowicz. Poznajemy tam Gdańsk od lat międzywojennych aż po współczesność i choć główni bohaterowie to rodzina Jaśmińskich, to moje miasto jest tam bohaterem kluczowym . Odkrywanie Gdańska przez pryzmat książek staje się dla mnie fascynującą podróżą zarówno w czasie, jak i w przestrzeni, bo często poprzez powieści odkrywam nowe, nieznane mi dotąd zaułki miasta. Zatem bez względu na to, czy jesteś miłośnikiem literatury, historykiem czy po prostu chcesz zgłębić tajemnice tego urokliwego miasta, książki związane z Gdańskiem z pewnością przyniosą Ci mnóstwo inspiracji i emocji. W takim razie zapraszam do zapoznania się z listą, a w komentarzach chętnie poznam Wasze polecenia książek związanych z Gdańskiem. [...] Read more...

Klify i molo w Gdyni-Orłowie – niezapomniane widoki

2023-06-27Będąc w Trójmieście, nie sposób nie spacerować brzegiem morza i nie zachwycać się jego urokiem. Właściwie wszystkie plaże Trójmiasta są piękne, ale jedna jest szczególnie interesująca. Mam na myśli klify w Orłowie w Gdyni, gdzie plażę ogranicza wysoka skarpa, a dodatkową atrakcją jest molo. Niszczycielska natura Klify w Orłowie mają tysiące lat. Powstały w wyniku erozji wybrzeża przez działanie wody, wiatru i innych czynników atmosferycznych. To proces, który trwa nieustannie, nadając wybrzeżu unikalny charakter. Dlatego jednym z ciekawszych aspektów dotyczących klifu w Orłowie jest fakt, że prawie co roku dochodzi do jego zapadania się, co prowadzi do cofania się lądu. Naukowcy wyliczyli, że klif cofa się mniej więcej 1 m rocznie. Najczęściej do większych osunięć dochodzi wczesną wiosną. Ten dynamiczny proces podkreśla wrażliwość natury i ciągłe przekształcenia, które zachodzą na wybrzeżu. Klif w Orłowie, jak na polskie warunki, robi wrażenie: jego długość wynosi około 650 metrów, a wysokość dochodzi nawet do 40 metrów. Klify w Orłowie są objęte ochroną jako rezerwat przyrody “Kępa Redłowska” oraz jako obszar Natura 2000. W związku z tym ważne jest przestrzeganie wszelkich zasad i regulacji dotyczących ochrony przyrody. Należy unikać uszkadzania roślinności, śmieci najlepiej zabierać ze sobą lub wyrzucać tylko do odpowiednich pojemników oraz szanować dziką przyrodę (o innym rezerwacie przyrody w Trójmieście, gdzie możecie zobaczyć foki, przeczytacie tutaj). Ze względu na swój urok ten fragment wybrzeża jest częstym celem spacerów, wypoczynku i fotografów. Tym bardziej że ze szczytu klifu, przy sprzyjającej pogodzie można zaobserwować rzadki, jak na Bałtyk, turkusowy kolor wody. A często widać również Hel. Molo w Gdyni Jednak najlepsze widoki na sam klif znajdziecie z gdyńskiego mola (wstęp bezpłatny). Obecnie ma ono 180 m długości, czyli znacznie mniej niż molo w pobliskim Sopocie (ponad 500 m), ale również ma swój niepowtarzalny urok. Molo w Orłowie to przepiękna, drewniana konstrukcja, której początki sięgają czasów międzywojennych. Wychodzi ono w głąb morza, umożliwiając spacerowanie nad wodą i podziwianie panoramy wybrzeża. To idealne miejsce dla miłośników morskich widoków, romantycznych spacerów oraz relaksu przy dźwiękach fal. Inne atrakcje Tuż obok mola do Zatoki Gdańskiej wpada rzeka, a właściwie potok Kacza. Ma on zaledwie 15 km długości, ale stanowi ciekawe urozmaicenie linii brzegowej. Ponadto w okolicy znajduje się Domek Żeromskiego. Z jednej strony domu możecie rozgościć się w klimatycznej kawiarni, a z drugiej odwiedzić malutkie muzeum poświęcone Stefanowi Żeromskiemu, prowadzone przez Towarzystwo Przyjaciół Orłowa. Pisarz przebywał tu z rodziną od maja do września 1920 roku. Niedaleko molo znajduje się również pomnik-ławeczka przedstawiająca Antoniego Suchanka, polskiego malarza marynistę, który mieszkał właśnie w Orłowie. Jako ciekawostkę można jeszcze podać, że w pobliżu znajduje się liceum plastyczne – uczniowie z całą pewnością mają niesamowite plenery na wyciągnięcie ręki! W okolicy klifów i molo można też dobrze zjeść. Tuż przy plaży funkcjonuje Tawerna Orłowska, a nieco głębiej Karczma Rybacka. W obu serwują m.in. przysmaki z ryb i dania regionalne. Klif i molo w Orłowie w filmach Urodę Orłowa docenili również filmowcy, często wybierając to miejsce na plenery filmowe. Mnie najbardziej kojarzy się z filmem „Tylko mnie kochaj”, w którym finałowe sceny rozgrywają się właśnie na molo w Orłowie i na plaży pod klifem. To jeden z chętniej oglądanych przeze mnie filmów z Agnieszką Grochowską i Maciejem Zakościelnym w rolach głównych. Ale to nie jedyny film, w którym wystąpiły te okolice. Klif i molo pojawiają się jeszcze w takich filmach jak: „Trójkąt Bermudzki”, „Sztos”, „Córy szczęścia”, „O dwóch takich, co nic nie ukradli”, “Dziewczynka z hotelu Excelsior”, “0_1_0”. Oprócz tego grał w serialach takich jak „Niania” czy „Kryminalni”. Kilka informacji praktycznych Na koniec jeszcze kilka praktycznych wskazówek, które pomogą Wam w pełni cieszyć się tym miejscem: 1. Jak dojechać na klify w Orłowie? Klify de facto znajdują się w Gdyni w dzielnicy Redłowo, ale molo należy już do dzielnicy Orłowo. Możecie dojechać tam samochodem, skorzystać z komunikacji miejskiej lub dojść pieszo. W przypadku samochodu warto skorzystać z płatnego parkingu przy ul. Orłowskiej, tylko 250 m od mola. Jeśli preferujecie komunikację miejską możecie skorzystać z trójmiejskiego pociągu zwanego SKM-ką i wysiąść na przystanku Gdynia-Orłowo. Stamtąd do mola jest około 1200 m, więc spacer zajmie Wam około 15 minut. Można przyjechać również autobusem z centrum Gdyni (np. pospiesznym „S”) i wysiąść na przystanku Gdynia-Orłowo SKM (nie pomylić z Gdynia-Orłowo SKM Klif, który znajduje się przy centrum handlowym „Klif”). Na klify prowadzą też ścieżki spacerowe z plaży Gdynia-Śródmieście i Sopotu. 2. Bezpieczeństwo Podczas spaceru po klifach ważne jest zachowanie ostrożności i zdrowego rozsądku. Pamiętajcie, że klify są strome i niezabezpieczone, dlatego unikajcie zbliżania się zbyt blisko krawędzi, aby uniknąć ryzyka upadku. Szczególną uwagę zwracajcie na dzieci i zwierzęta. Ostrożność trzeba zachować również u podnóża klifów, podczas spacerów po plaży. Niektóre fragmenty plaży mogą być odgrodzone z zakazem wstępu. Przestrzegajcie tego zakazu, bo klif może się nieoczekiwanie osunąć. 3. Optymalny czas na spacer Najlepszy czas na spacer po klifach w Orłowie to przede wszystkim miesiące letnie, kiedy pogoda jest najlepsza i można cieszyć się przyjemnymi temperaturami. Optymalne są również wczesne poranki lub wieczory, gdy spacerowiczów jest mniej. Pamiętajcie jednak, że klify mogą być śliskie, szczególnie po deszczu, więc zachowajcie ostrożność. Czy klify w Orłowie już Was oczarowały swoim urokiem? A może wolicie spoglądać na nie z mola? Jakie wywarły na Was wrażenie? Jakie jeszcze zakątki Trójmiasta lubicie? [...] Read more...

Jak czytać więcej książek?

2023-04-23Z badania czytelnictwa w Polsce wynika, że 38% Polaków czyta co najmniej jedną książkę rocznie. To dobry wynik, czy raczej niekoniecznie? Czy jedna książka rocznie to wystarczająco? To na pewno lepiej niż nie przeczytać żadnej, ale nie oszukujmy się – przeczytanie jednej książki w roku to nie jest żaden wyczyn. Szczególnie jeśli tą jedyną książką jest lektura szkolna… Zatem, jak czytać więcej książek? Ponieważ dziś obchodzimy Światowy Dzień Książki i Praw Autorskich to postawiłam na odpowiedni, ale trochę lżejszy wpis. Czytanie książek to wspaniała forma spędzania czasu, która może pozytywnie wpłynąć na nasz rozwój intelektualny, emocjonalny i kulturowy. Jednak czasami może być trudno znaleźć czas na lekturę w codziennym zabieganiu. Dlatego możecie przećwiczyć kilka sposobów na to, aby tych książek czytać jednak trochę więcej. A ile to jest więcej? Zacznijmy jednak od tego, ile to jest więcej? Oczywiście dla każdego może to oznaczać coś innego. Dla mnie w tym roku celem jest przeczytanie 52 książek, gdyż w poprzednich latach czytałam około 40. Pewnie jednak Twoja sytuacja jest inna – może dla Ciebie „więcej” będzie oznaczało jedną książkę na miesiąc albo nawet na dwa miesiące, a może po prostu poświęcenie tej czynności więcej czasu bez określania ilości książek. Nie ma sensu porównywać się do innych, bo każdy ma inne możliwości, styl życia, a nawet chęci. Zatem jak czytać więcej książek? 1. Znajdź książki, które naprawdę Cię fascynują Może lubisz kryminały, może książki historyczne, a może reportaże? Jeśli wolisz komiksy, to też super! Ty decydujesz! Nie musisz czytaniem niczego i nikomu udowadniać, więc nie masz obowiązku sięgania po ambitne, nagradzane tytuły – chyba że akurat to Ci pasuje. 2. Wybierz krótsze książki Książka to książka, nieważne czy ma 50 stron czy 500. Szczególnie jeśli masz mało czasu lub problemy z koncentracją, wybierz na początek cieńsze książki lub opowiadania, które da się przeczytać na raz. Pomocne może być też znalezienie książek, które podzielone są na krótsze rozdziały. Lubię czytać takie tytuły, gdy mam mniej czasu, bo nie tracę tak szybko czytanego wątku. 3. Spróbuj audiobooków Audiobooki są świetnym sposobem na „czytanie” w sytuacjach, w których nie możesz skupić się na tekście, na przykład podczas domowych obowiązków, biegania lub jazdy samochodem. Wiem, że nie każdemu one pasują, np. ja za nimi nie przepadam, bo trudno mi się na nich skupić, ale czasami są wybawieniem, gdy trudno znaleźć wolną chwilę na spokojne czytanie. 4. Miej książkę zawsze przy sobie Nie zawsze jest łatwo targać książkę zawsze ze sobą, a dodatkowo, gdy trzeba o nią szczególnie zadbać, np. gdy jest wypożyczona, ale nigdy nie wiadomo, kiedy akurat pojawi się trochę wolnego czasu, np. w kolejce do lekarza, w autobusie, wolne okienko na uczelni. W ten sposób wykorzystasz każdą wolną chwilę na przeczytanie choć kilku stron. 5. Korzystaj także z e-booków To właściwie kontynuacja, albo bardziej przystępna forma poprzedniej rady, bo łatwiej mieć przy sobie czytnik, a nawet czasami poczytać książkę w aplikacji na smartfonie niż mieć papierową książkę przy sobie. Kiedyś książka w telefonie uratowała mnie od nudy, gdy wylądowałam na SORze i pamiętam, jak jeden pan z zazdrością zaglądał mi przez ramię (to było jakieś dziesięć lat temu), a potem dopytywał, jak można mieć książki w smartfonie, bo sam też się wtedy strasznie nudził. 6. Planuj czas na czytanie Planowanie czasu na czytanie ułatwia realizację naszego zamierzenia. Dobrze jest wybrać stałą porę dnia, np. rano lub wieczorem, która będzie poświęcona tylko na czytanie. Jeśli wiesz, że na wieczór masz w planach czytanie, łatwiej unikniesz np. bezmyślnego oglądania przypadkowych programów telewizji. 7. Popracuj nad swoimi nawykami Nawet jeśli często mówimy, że nie mamy na coś czasu, to jednak znajdujemy go np. na przeglądanie internetu, oglądanie telewizji, czy skrolowanie telefonu. Spróbuj choć część tego czasu poświęcić na czytanie. Jak mówi przysłowie: Kto nie chce – szuka wymówek, kto chce – szuka sposobów. 8. Ustal sobie cele Gdy mamy konkretny cel, łatwiej do niego dążyć. Określ np. ilość książek, liczbę stron, które chcesz przeczytać w danym czasie lub ilość czasu, którą chcesz poświęcić na czytanie i zapisuj swoje postępy. Mnie to pomaga i motywuje do osiągania celów. Nie zawsze te cele udaje się osiągać, ale zwykle czytam więcej, gdy mam określony cel. A jeśli dodatkowo ogłoszę go publicznie, to tym bardziej! Jednak jeśli Ciebie to frustruje, odpuść sobie i nie nakładaj na siebie dodatkowego jarzma. 9. Dołącz do klubu książki Możesz dołączyć do stacjonarnego lub internetowego klubu książki, w którym będziesz mógł dzielić się swoimi wrażeniami z innymi czytelnikami. Może Cię to motywować do przeczytania konkretnych tytułów, na temat których są prowadzone dyskusje. Sporo takich klubów znajdziesz np. na Facebooku lub forach książkowych. 10. Porzuć złą książkę Jeśli jakaś książka Cię nie interesuje lub zwyczajnie Ci się nie podoba – nie obawiaj się jej porzucić. Nie warto się męczyć, czytając coś, co Cię nudzi, bo tracisz wówczas czas i chęć do dalszego czytania. Kiedyś ten punkt był dla mnie nie do pomyślenia, ale teraz już zdarza mi się odpuścić słabą książkę, choć nie zdarza się to często. 11. Czytaj więcej niż jedną książkę na raz Jeśli nie potrafisz się skupić na jednej książce, bez wahania sięgnij po kilka różnych. Ja akurat za tym nie przepadam, ale wiele osób korzysta z tego sposobu. I wybiera książkę odpowiednią do bieżącego nastroju lub chwili, tym bardziej że jedne książki łatwo czyta się nawet. w autobusie, ale inne wymagają większego skupienia. 12. Zrób listę książek Zrób sobie listę książek, które chcesz przeczytać. U mnie ta lista ciągle się rozrasta, ale też bardzo mnie motywuje do czytania. Bo przecież jest tyle wspaniałych tytułów do przeczytania! Nie wdrażaj wszystkich sposobów naraz. Na początek wybierz kilka, które uznasz w swojej sytuacji za najłatwiejsze do wprowadzenia lub przynoszące najwięcej korzyści. A zwykle mnóstwo czasu znajdziemy w punkcie 7 ? Nie stresuj się też, gdy po kilku tygodniach czy miesiącach dobrego czytania trafisz na czytelniczy zastój. To normalne! Mnie takie zdarzają się średnio raz w roku! Wtedy nawet przez 3-4 tygodnie nie zaglądam do książki. Żeby wyjść z takiego dołka, najczęściej wybieram jakąś lekką, niezbyt grubą książkę, która pozwoli mi się odprężyć i na nowo powrócić do regularnego czytania. Pamiętaj też, że nie musisz wydawać mnóstwa pieniędzy na kupowanie nowych książek, żeby czytać więcej. Można pożyczać książki od rodziny i znajomych, korzystać z biblioteki (prawie 100% czytanych przeze mnie książek pochodzi właśnie z gdańskich bibliotek!), poszukać tańszych książek w antykwariatach, zażyczyć sobie książkę w prezencie … Jest wiele sposobów, ale to już chyba temat na osobny wpis! Czytanie powinno być przyjemnością, a nie obowiązkiem. Szukaj książek, które Cię wciągną, a niektóre z nich może przeczytasz w jeden wieczór! Dla mnie czytanie to relaks, świetna zabawa, poszerzanie horyzontów, rozwój i oderwanie się od codziennych obowiązków. To zakończę dziś odpowiednim czytelniczym cytatem: „Są książki, które się czyta. Są książki, które się pochłania. Są książki, które pochłaniają czytającego” – Maria Pruszkowska A może macie swoje własne niezawodne sposoby na czytanie więcej książek? Podzielcie się nimi koniecznie w komentarzach! [...] Read more...

10 ciekawostek o Muzeum Bursztynu w Gdańsku. Krople Gdańska cz. 7

2023-04-06Muzeum Bursztynu w Gdańsku działa od 2006 roku jako odział Muzeum Gdańska. Na początku mieściło się w Zespole Przedbramia naprzeciwko Złotej Bramy. Od lipca 2021 roku możemy zwiedzać je w nowej, obszerniejszej lokalizacji, czyli w Wielkim Młynie. Wielki Młyn jest jednym z największych gdańskich zabytków. Powstał w 1350 roku, aby produkować mąkę dla gdańszczan i tę rolę pełnił aż do 1945 roku, gdy został częściowo zniszczony. Po wojnie został odbudowany (zachowało się około 80% oryginalnej budowli) i pełnił różne role, m.in. od 1991 roku działał tu dom handlowy, który dziś byłby pewnie nazwany galerią handlową. W ramach cyklu powstało do tej pory sześć artykułów: Najlepsze place zabaw dla dzieci Czy Jarmark Dominikański może się podobać? Zimą nad morze? Zbiornik Stara Orunia Co zobaczyć z dzieckiem w Gdańsku? 15 najlepszych atrakcji Najbardziej turystyczna trasa zwiedzania Gdańska z mapką i opisem. Oprócz tego na blogu znajdziecie jeszcze dwa inne artykuły o Gdańsku, które nie wchodzą w skład cyklu „Krople Gdańska”, gdyż powstały, zanim ten pomysł pojawił się w mojej głowie: o Wyspie Sobieszewskiej i fokach, o Zbiorniku Wody Kazimierz na Wyspie Sobieszewskiej i śluzie w Przegalinie. Ciekawostki o Muzeum Bursztynu 1. Wystawa w Muzeum Bursztynu dzieli się na dwie części: I piętro to część przyrodnicza, a II piętro to część wyrobów artystycznych. 2. Na parterze znajdziecie największy sklep muzealny z artykułami bursztynowymi – warto wejść i choćby popatrzeć, bo to właściwie dalszy ciąg bursztynowej kolekcji. Są tu wyroby zarówno tradycyjne, jak i bardzo nowoczesna biżuteria, artykuły użytkowe i ozdobne. 3. Obejrzycie tu największy na świecie bursztyn ważący ponad 64 kg! 28 czerwca 2022 roku został on oficjalnie wpisany do Księgi Rekordów Guinnessa! Co więcej, każdy może go oglądać bezpłatnie, bo został wyeksponowany na parterze, jeszcze przed kasami. 4. Znajdziecie pokaźną kolekcję bursztynów z inkluzjami roślinnymi i zwierzęcymi – to bursztyny z zatopionymi w nich jaszczurkami, skorpionami, mrówkami, paprociami, listkami itp. 5. Są tu też bursztynowe szachy z około 1690 roku, wykonane w Gdańsku przez Michaela Redlina, a muzeum zapłaciło za nie na aukcji 2,4 mln zł. Przez ponad 250 lat należały one do szkockiej rodziny Murrayów. 6. Dowiecie się, jak wydobywa się bursztyn np. w polskiej kopalni bursztynu na Lubelszczyźnie. 7. Możecie poczytać o kilku teoriach dotyczących zaginięcia Bursztynowej Komnaty. 8. Poznacie właściwości fizyczne i chemiczne bursztynu. 9. Obejrzycie kilka bursztynowych nagród, np. Bursztynowego Słowika. 10. Przed muzeum spotkacie jedną z figurek gdańskich Lwów Hewelionów – Biznesmena. Okolice Muzeum Bursztynu Choć na pierwszy rzut oka tego nie widać, to Wielki Młyn powstał na sztucznej Wyspie Tarcza (obecnie Wyspa Młyńska), którą opływa Kanał Raduni. Można poobserwować spiętrzenie wody, które znajduje się w miejscu dawnych kół napędzanych wodą. Warto również zajrzeć na tyły Wielkiego Młyna, na Most Chlebowy. Potocznie nazywany jest też Mostem Miłości, bo zakochani zawieszają na nim kłódki. Jednak bardziej interesujący jest rozciągający się z mostu jeden z moich ulubionych gdańskich widoków, czyli uroczy domek – Dom Cechu Młynarzy, w którym w sezonie letnim czynna jest restauracja. Tuż przy Wielkim Młynie zobaczycie nowoczesną fontannę, która wieczorami w sezonie jest ładnie podświetlana. Obok znajduje się Skwer Heweliusza z pomnikiem słynnego gdańskiego astronoma, a na budynku przylegającym do placu – mural z mapą nieba północnego. Naprzeciwko stoi Ratusz Staromiejski z XVI wieku. Natomiast z przodu, po drugiej stronie ulicy, nieco w głębi, znajdziecie Mały Młyn. Natomiast prawie naprzeciwko jest kościół św. Katarzyny ze słynnym carillonem oraz z Muzeum Nauki Gdańskiej, w której są głównie zegary. Kto już był i oglądał bursztynowe cudeńka, a kogo zachęciłam, żeby tam zajrzał? Informacje praktyczne Adres: Wielkie Młyny 16, 80-849 Gdańsk Dojazd: SKM, tramwaj lub autobus – najlepiej dojechać do Dworca Głównego, stamtąd na piechotę jest około 400 m, więc dojście zajmuje mniej więcej 5 minut Godziny otwarcia: Wtorki – nieczynne Pozostałe dni: 10.00 – 18.00 W sezonie letnim 2023: Poniedziałki: 12.00 – 20.00 Pozostałe dni: 10.00 – 20.00 Ceny biletów: W poniedziałki – dla wszystkich wstęp bezpłatny W pozostałe dni: Bilet normalny – 32 zł Bilet ulgowy – 22 zł Bilety rodzinne (maksymalnie 2 dorosłych i 6 dzieci) – 80 zł. Bezpłatne wejścia przez cały tydzień przysługują również m.in. posiadaczom Gdańskiej Karty Mieszkańca, Gdańskiej Karty Turysty i dzieciom do lat 7. Bilety można kupić online lub na miejscu w kasie. Na zwiedzanie potrzebujecie około 1 do 1,5 godziny. [...] Read more...

„Czytelnicza podróż po świecie” realizacja wyzwania w I kwartale 2023 roku

2023-03-30Moje wyzwanie “Czytelnicza podróż po świecie” ruszyło z kopyta, więc zdecydowałam się na małe sprawozdanie z obecnego stanu jego realizacji. Po trzech miesiącach tego roku mogę dopisać sobie cztery nowe kraje, które poznałam, czytając książki autorów z nich pochodzących. I wszystkie są dla mnie bardzo egzotyczne – dwa kraje afrykańskie: RPA i Angola oraz dwa azjatyckie: Arabia Saudyjska i Mongolia. Dodatkowo przeczytałam jeszcze książkę japońskiego autora, o której piszę na końcu, ale z japońską literaturą miałam już wcześniej styczność, więc nie powiększa ona liczby krajów, z których już coś przeczytałam. Zaczynajmy zatem! „Hańba” J. M. Coetzee – RPA Wydawnictwo Znak, 2001, 256 stron “Czuje, że gdzieś w jego wnętrzu posiniaczono i zmaltretowano jakiś istotny narząd – może nawet samo serce.” To powieść zdobywcy Nagrody Nobla z 200 roku oraz podwójnego zdobywcy nagrody Bookera, w tym za „Hańbę”. Powieść określana jest jako proza psychologiczna, ponieważ skupia się na wewnętrznych przeżyciach głównego bohatera. Uwaga spoiler!Akcja zaczyna się w Kapsztadzie w RPA na uniwersytecie, gdzie David jest wykładowcą. Uwodzi jedną ze swoich studentek, co kończy się skandalem i wydaleniem z uczelni. Wyjeżdża zatem na farmę swojej córki. Tam próbuje na nowo poukładać sobie życie, pisząc i pomagając w schronisku dla zwierząt. Niestety, pewnego dnia obydwoje zostają napadnięci przez ciemnoskórych, a córka zostaje brutalnie zgwałcona.Podobnie jak David, nie mogłam zrozumieć dziwnego zachowania jego córki po tym zdarzeniu. Próbowałam rozgryźć to od psychologicznej strony, ale jej motywacje były dalekie od mojego postrzegania sprawiedliwości czy świata. Co zatem jest tytułową hańbą? Warto przeczytać i odpowiedzieć sobie na to pytanie.Mimo że uważam ją za wartościową, to nie zrobiła na mnie jakiegoś piorunującego wrażenia. Jednak pozwala poznać lokalne stosunki społeczne, uzmysłowić sobie jakie znaczenie w RPA ma kolor skóry, jakie są animozje i jakiej sprawiedliwości oczekują poszczególne grupy społeczne. Po prostu pozwala poznać kraj daleki od naszej rzeczywistości. PS. To nie moje zdjęcie straciło ostrość, to okładka książki ma takie rozedrgane zdjęcie! „Żony mojego ojca” Jose Eduardo Agualusa – Angola Wydawnictwo Znak, 2012 rok, 316 stron “Nikt się nie zakochuje w osobie, którą zna.” Jose Eduardo Agualusa to angolski pisarz, ale powieść „Żony mojego ojca” to powieść drogi, która rozgrywa się zarówno w Angoli, jak i w RPA, Mozambiku oraz częściowo w Portugalii. Główni bohaterowie przemierzają południowe krańce Afryki w poszukiwaniu wspomnień po muzyku Faustino Manso, który miał być ojcem Laurentiny. Jeżdżą do kolejnych siedmiu żon muzyka rozsianych po kilku krajach, od każdej dowiadując się czegoś innego o Faustino. W drugiej warstwie narracyjnej to Laurentina jest dziennikarką, za którą jeżdżą filmowcy, żeby nakręcić reportaż, jak szuka ojca na Czarnym Lądzie. Kto jest prawdziwy, a kto fikcyjny? Autor nie ułatwia nam zadania, bo narrator poszczególnych, niedużych rozdziałów często się zmienia, ale nie zawsze jesteśmy w stanie od razu odgadnąć, kto nim w danej chwili jest. Wprowadza to pewien chaos w powieści, mogący niektórych zrazić.Podobno powieść można porównać do prozy Kapuścińskiego, ale muszę nadrobić to niedopatrzenie, bo jeszcze Kapuścińskiego nie czytałam.Nie zdawałam sobie też sprawy, że na te rejony Afryki duży wpływ, raczej negatywny, miała Portugalia. Angola dopiero od 1975 roku wyzwoliła się od Portugalii i odzyskała niepodległość. Taka podróż do najdalszych zakątków globu jest naprawdę inspirująca i pouczająca. „Dziewczyny z Rijadu” Radza as-Sani – Arabia Saudyjska Wydawnictwo Smak Słowa, 2012, 288 stron “Mówi się, że małżeństwo jest jak arbuz – nigdy nie wiesz, jaki jest w środku, zanim go nie przekroisz.” „Dziewczyny z Rijadu” Radzy as-Sani opisuje życie, głównie uczuciowe, młodych, bogatych kobiet w Arabii Saudyjskiej. Powieść została okrzyknięta najlepszą arabską książką 2008 roku. Dziś miałaby ona formę wpisów na bloga lub w mediach społecznościowych, ale wówczas były to e-maile wysyłane do zapisujących się na listę czytelników.Poznajemy grupę przyjaciółek, które marzą o prawdziwej miłości. Wiadomo, że w krajach arabskich zwyczaje umożliwiające poznawanie się młodych są zupełnie inne niż w naszej kulturze. Zatem zgłębianie zwyczajów damsko-męskich z punktu widzenia bogatych kobiet tam żyjących jest nie lada gratką. Jednak mimo odmiennych od znanych nam obyczajów, jedno pozostaje takie same – dziewczyny chcą kochać i być kochane, a zarówno tam, jak i tu doznają zarówno szczęścia, jak i rozczarowań.Bardzo polecam, jeśli chcecie poznać, zwykle skrywany fragment życia arabskich kobiet. „Koniec pieśni” Galsan Tschinag – Mongolia Wydawnictwo Drzewo Babel, 2008, 145 stron “Kłopoty i radości spotyka się bowiem wszędzie, chadzają ręka w rękę, współistnieją. Przed pierwszymi nie da się uciec, tak samo jak drugich nie można dogonić.” Akcja rozgrywa się w Mongolii, w dolinach Ałtaju. Głównym bohaterem jest Szuumur, Tuwińczyk mieszkający w tradycyjnych jurtach na mongolskich stepach u stóp gór Ałtaj. Po śmierci kilkorga dzieci i żony zostaje z trójką dzieci, z których najstarsza to córka Dombuk i dwóch młodszych synów. Jednak w dużej mierze to opowieść o kobietach, a może nawet bardziej o bólu? O śmierci matki, źrebaka, a w końcu o umieraniu kultury mongolskiej.Jedną z bohaterek jest jeszcze kochanka Szuumura – Gulundża, zakochana w nim, zawsze pozostająca w cieniu, zmagająca się z samotnością i odrzuceniem.Na początku poznajemy Dombuk we wzruszającej scenie, gdy nastoletnia dziewczynka próbuje połączyć ze sobą osierocone źrebię i klacz, która straciła swoje młode. Okazuje się to bardzo trudnym zadaniem, ale dzięki zaradności dziewczynki i jej podstępnym zabiegom, w końcu to się udaje.To historia, która opowiada o tradycyjnym świecie mongolskich pasterzy, a jednocześnie jest płaczem nad tym ginącym światem, pochłanianym przez tzw. zachodni styl życia, globalizację. Jestem naprawdę miło zaskoczona, bo nie spodziewałam się, że dostanę taki poruszający wgląd w kulturę, która za sprawą nowoczesnych zdobyczy techniki umiera. I zmiany te zachodzą praktycznie w obrębie jednego pokolenia.Piękna ta powieść i choć niepozorna (zaledwie 145 stron), skłania do myślenia nad ginącymi tradycyjnymi kulturami. „Na południe od granicy, na zachód od słońca” Haruki Murakami – Japonia Wydawnictwo Muza, 2013, 232 strony “Smutna prawda jest taka, że pewnych rzeczy nie da się odwrócić. Kiedy już ruszą do przodu, to choćbyś bardzo się starał, nie dasz rady ich cofnąć do punktu wyjściowego. Jeżeli choćby jedna z nich źle pójdzie, tak już zostanie na zawsze.” Dopisuję tu również powieść Murakamiego, choć to nie pierwsze moje spotkanie z literaturą japońską. Jednak historia ta świetnie wpisuje się w moje wyzwanie „Czytelnicza podróż po świecie”.Poznajemy tu Hajime – mężczyznę w średnim wieku z poukładanym życiem, żoną, dziećmi i satysfakcjonującą pracą, zapewniającą mu dostatek. Jednak nie jest on szczęśliwy i poszukuje celu w życiu. Wtedy spotyka swoją młodzieńczą miłość Shimamoto. I tu – jak dla mnie – zaczynają się schody. W ich relacji panuje straszna sztuczność dialogów, a niezrozumiała tajemniczość kobiety gmatwa historię, ale nie uzyskujemy właściwie żadnych wyjaśnień. Na końcu zostajemy więc ze zbyt dużą liczbą pytań bez odpowiedzi. A to nie bardzo mi się odpowiadało. Dlatego książka średnio mi się podobała. Jednak jak dowiedziałam się od jednej z czytelniczek, taki minimalizm wypowiedzi to charakterystyczny styl Murakamiego. „Czytelnicza podróż po świecie” – realizacja wyzwania w I kwartale 2022 roku Gdybym miała wybierać, która z tych książek jest najlepsza, to byłoby ciężko. Najlepiej, tj. szybko i lekko czytało mi się “Dziewczyny z Rijadu”, ale chyba najbardziej poruszyła mnie “Koniec pieśni”. Za to “Hańba” stawia wiele pytań o sprawiedliwość i człowieczeństwo, więc najbardziej skłoniła mnie do przemyśleń. Podsumowując, w ramach mojego wyzwania „Czytelnicza podróż po świecie” w pierwszym kwartale 2023 roku udało mi się przeczytać pięć książek, w tym cztery z krajów, z których jeszcze nic wcześniej nie przeczytałam – dwie z Afryki i dwie z Azji. To świetny wynik, bo na 2023 rok założyłam sobie przeczytanie 12 takich książek. Na następny kwartał powinnam poszukać książek z innych kontynentów. Obecnie przeczytałam łącznie książki z 36 różnych krajów świata i jestem gotowa na dalsze odkrywanie! Aktualny stan wyzwania zawsze możecie sprawdzić tutaj. A Wy przeczytaliście jakąś interesującą książkę z jakiegoś mało popularnego literacko kraju? Co byście polecili? A może zachęciłam Was do przeczytania, którejś z tych książek? [...] Read more...